ΝΕΡΟ ΚΑΙ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ

Νερό … Η δροσιά του πολιτισμού μας 

Από τα αρχαία χρόνια ο άνθρωπος κατάλαβε την σπουδαιότητα του νερού. Κατανόησε δηλαδή ότι το άγευστο αυτό υγρό δεν τον ξεδιψούσε απλά , αλλά του έδινε ζωή ,του έδινε δύναμη και ενέργεια.

Για αυτό λοιπόν, άλλοτε έπλασε με το μυαλό του πλάσματα μαγικά, πλάσματα όπως οι όμορφες νεράιδες που στέκονταν στην άκρη των λιμνών. Έπλασε ακόμα τον τρομερό Ποσειδώνα που με τον θυμό του άφριζε την θάλασσα ή και τις πονηρές σειρήνες με το μεθυστικό τραγούδι της λήθης.

Παράλληλα κάποιοι όμως άνθρωποί δεν αρκέστηκαν στον θρύλο ,δεν παρέμειναν στον Ποσειδώνα ούτε και στους ονειροκάματους μύθους. Βούτηξαν στο νερό σε μεγαλύτερο βάθος. Είδαν από κοντά την ζωή που δίνει το νερό και μέσα από αυτήν την ζωή προσπάθησαν να ερμηνεύσουν την δική τους. Γνώρισαν πρώτα την ομορφιά της θάλασσας και μετά όρισαν την ομορφιά της ατέλειωτης στεριάς. Γενικότερα φιλοσόφησαν το νερό πιο πολύ από κάθε κόκκο χώματος, πιο πολύ από κάθε σταγόνα αίματος.

Το νερό όμως ,δεν κατέκτησε απλά μία θέση στις σελίδες της ιστορίας ή στα σπουδαιότερα φιλοσοφικά συγγράμματα.  Το νερό έφτασε ασύλληπτα πιο ψηλά. Έφτασε στην θέωση ή πήρε μέρος σε αυτήν. Έγινε το ιερό νερό του βαπτίσματος και του αγιασμού. Έγινε το αγιασμένο νερό των Θεοφανείων , έγινε το νερό που καθαρίζοντας τα χέρια των πιστών τους προετοιμάζει την είσοδο τους στο τζαμί. Ακόμα το νερό είναι αυτό που διώχνει την αμαρτία των Ινδουιστών όταν μπαίνουν στον ποταμό Γάγγη. Άραγε νερό και θεός μπορεί να είναι το ίδιο πράγμα ?

Έτσι διαβάζοντας όλα τα παραπάνω καταλήγουμε ότι το νερό δεν απλά μια ένωση μορίων, είναι κάτι πολύ περισσότερο. Είναι η έκφραση των φόβων ,των αποριών και της ελπίδας των ανθρώπων. Το νερό είναι πηγή ζωής και ενέργειας, είναι δροσιά πολιτισμού.

This is our world

And water is the thing which makes our world beautiful!